พายุเฮอริเคนในชั้นบรรยากาศต่ำของโลกเป็นที่ทราบกันดี แต่ไม่เคยตรวจพบพายุเฮอริเคนในชั้นบรรยากาศชั้นบนมาก่อน

ทีมนักวิทยาศาสตร์นานาชาติที่นำโดยมหาวิทยาลัยชานตงในจีนได้วิเคราะห์การสังเกตการณ์ของดาวเทียมในปี 2014 เพื่อเปิดเผยพายุเฮอริเคนที่มีระยะเวลายาวนาน ซึ่งคล้ายกับพายุเฮอริเคนที่อยู่บริเวณชั้นบรรยากาศด้านล่างในชั้นบรรยากาศไอโอโนสเฟียร์และสนามแม่เหล็กที่มีพลังงานมหาศาลและการสะสมโมเมนตัมอย่างน่าประหลาดใจ แม้ว่าจะเงียบมากก็ตาม สภาพทางธรณีวิทยา

การวิเคราะห์อนุญาตให้สร้างภาพ 3 มิติจากมวลพลาสมาที่หมุนวนกว้าง 1,000 กม. เหนือขั้วโลกเหนือหลายร้อยกิโลเมตร ซึ่งจะทำให้อิเล็กตรอนเกิดฝนตกแทนที่จะเป็นน้ำ

ศาสตราจารย์ Qing-He Zhang หัวหน้าทีมวิจัยที่มหาวิทยาลัยชานตง กล่าวว่า "ลักษณะเด่นเหล่านี้ยังบ่งชี้ว่าพายุเฮอริเคนในอวกาศนำไปสู่การสะสมพลังงานขนาดใหญ่และรวดเร็ว และไหลลงสู่ชั้นไอโอโนสเฟียร์ขั้วโลกในช่วงที่สภาพภูมิศาสตร์เป็นแม่เหล็กที่เงียบมาก ซึ่งบ่งชี้ว่า ตัวบ่งชี้กิจกรรมแม่เหล็กโลกในปัจจุบันไม่ได้แสดงถึงกิจกรรมอันน่าทึ่งภายในพายุเฮอริเคนในอวกาศอย่างเหมาะสม ซึ่งอยู่ทางขั้วมากกว่าหอสังเกตการณ์ดัชนีธรณีแม่เหล็ก"

ศาสตราจารย์ไมค์ ล็อควูด นักวิทยาศาสตร์อวกาศแห่งมหาวิทยาลัยเรดดิ้ง กล่าวว่า "จนถึงขณะนี้ ยังไม่แน่ใจว่าพายุเฮอริเคนจากพลาสมาในอวกาศมีอยู่จริง ดังนั้นการพิสูจน์สิ่งนี้ด้วยการสังเกตอันน่าทึ่งนั้นช่างเหลือเชื่อ"

"พายุโซนร้อนมีความเกี่ยวข้องกับพลังงานจำนวนมหาศาล และพายุเฮอริเคนในอวกาศเหล่านี้ต้องสร้างขึ้นโดยการถ่ายโอนพลังงานลมสุริยะและอนุภาคที่มีประจุเข้าไปในชั้นบรรยากาศของโลกอย่างรวดเร็วและมีขนาดใหญ่ผิดปกติ

"พลาสม่าและสนามแม่เหล็กในชั้นบรรยากาศของดาวเคราะห์มีอยู่ทั่วทั้งจักรวาล ดังนั้นการค้นพบนี้จึงชี้ให้เห็นว่าพายุเฮอริเคนในอวกาศควรเป็นปรากฏการณ์ที่แพร่หลาย"

พายุเฮอริเคนมักก่อให้เกิดการสูญเสียชีวิตและทรัพย์สินจากลมแรงและน้ำท่วมซึ่งเป็นผลมาจากคลื่นพายุชายฝั่งทะเลและฝนที่ตกหนัก มีลักษณะเฉพาะโดยศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ (พายุเฮอริเคนอาย) ลมแรงและลมแรงเฉือน และการจัดเรียงตัวเป็นเกลียวของเมฆสูงตระหง่านที่มีฝนตกหนัก

ในอวกาศ นักดาราศาสตร์ได้พบพายุเฮอริเคนบนดาวอังคาร ดาวเสาร์ และดาวพฤหัสบดี ซึ่งคล้ายกับพายุเฮอริเคนบนพื้นดินในบรรยากาศต่ำ นอกจากนี้ยังมีก๊าซสุริยะที่หมุนวนอยู่ในชั้นบรรยากาศขนาดมหึมาที่อยู่ลึกเข้าไปในชั้นบรรยากาศของดวงอาทิตย์ ซึ่งเรียกว่าพายุทอร์นาโดจากแสงอาทิตย์ อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีรายงานพายุเฮอริเคนในบรรยากาศชั้นบนของดาวเคราะห์ในเฮลิโอสเฟียร์ของเรา

พายุเฮอริเคนในอวกาศที่วิเคราะห์โดยทีมงานในชั้นบรรยากาศรอบนอกของโลกนั้นหมุนไปในทิศทางทวนเข็มนาฬิกา มีแขนกังหันหลายแขน และกินเวลาเกือบแปดชั่วโมงก่อนที่จะค่อยๆ พังทลายลง

ทีมนักวิทยาศาสตร์จากประเทศจีน สหรัฐอเมริกา นอร์เวย์ และสหราชอาณาจักร ใช้การสังเกตการณ์จากดาวเทียม DMSP (Defense Meteorological Satellite Program) จำนวน 4 ดวง และแบบจำลองสนามแม่เหล็กไฟฟ้า 3 มิติเพื่อสร้างภาพ การค้นพบของพวกเขาถูกตีพิมพ์ในการสื่อสารธรรมชาติ

ศาสตราจารย์จางกล่าวเสริมว่า: "การศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่ายังคงมีการรบกวนจากสนามแม่เหล็กโลกและการสะสมพลังงานที่รุนแรงซึ่งเทียบได้กับการเกิดพายุซุปเปอร์ การดำเนินการนี้จะปรับปรุงความเข้าใจของเราเกี่ยวกับกระบวนการควบคู่ของลมสุริยะ-แม่เหล็ก-ไอโอโนสเฟียร์ภายใต้สภาวะแม่เหล็กโลกที่เงียบมาก

นอกจากนี้ พายุเฮอริเคนในอวกาศจะนำไปสู่ผลกระทบจากสภาพอากาศในอวกาศที่สำคัญ เช่น การลากดาวเทียมที่เพิ่มขึ้น การรบกวนในการสื่อสารทางวิทยุความถี่สูง (HF) และข้อผิดพลาดที่เพิ่มขึ้นในตำแหน่งเรดาร์เหนือขอบฟ้า ระบบนำทางด้วยดาวเทียม และระบบสื่อสารบาคาร่า สมัครบาคาร่า